Deplasman yolunda nahoş işler |
 Deplasman yolunda nahoş işler
Bu yazının sonunda yer alan ‘mail’i bana ve ilgili başka yerlere gönderen arkadaşım, çocuk doktoru. En az benim kadar ‘hasta’ Bursasporlu. Kalbinin Bursaspor için nasıl çarptığını gayet iyi biliyorum.
O da benim gibi cuma akşamını Olimpiyat Stadı’nda geçirdi.
Giderken- dönerken enteresan tespitler yapmış. Ve bize göndermiş.
Yaptığı tespitleri ‘şimdi’ yayınlama konusunda tereddüt ettim.
Takıma zarar verir mi acaba diye ikilemde kaldım.
Doğrusu, görüp de dile getirmemeyi ‘yaşananları aktarma işini meslek seçmiş’ kendime yakıştıramadım. Sonuçta kim ne ders çıkaracaksa çıkarsın.
Normal hayatında avukat, mühendis, üniversite öğrencisi, gazeteci, esnaf vs olan, şehir dışına çıktığında adeta kişilik değiştiren bu insanların ‘ne yapıyoruz biz yaa!’ sorusunu kendilerine sormalarında fayda var.
Takım şampiyonluğa gidiyor, kulüp yönetimi ISO 9001 kalite belgeleri peşinde koşuyorsa, deplasman yapan taraftarın da kendine çeki-düzen vermesi gerekiyor artık. Üzerinde yeşil- beyaz kaşkol veya Bursaspor forması bulunan herkesin sorumluluğu büyük.
Bırakın çevreye antipatik gelecek hareketleri, şampiyonluğa giden bir takımın taraftarından ‘örnek davranış’ sergilemesi beklenmeli...
Genelleme yapıyoruz diye herkesten şikayetçi olduğumuz sanılmasın. 30 bin taraftar bir kentten diğerine deplase oluyorsa, bir çuval inciri berbat etmek için 50, bilemedin 150 kişi yeter de artar bile.
Zaten yaşananlar nedeniyle taraftarın yüzde 98’inin üzgün, Bursaspor taraftarına yakışmayan eylemler yapıldığı konusunda ekseriyetin aynı fikirde olduğunu da biliyorum. Bugün hangi meslek grubundan 200 kişiyi bir araya getirseniz, içinden 2-3 tane pislik mutlaka çıkar. Kolay değil 30 bin kişilik muazzam bir kalabalıktan söz ediyoruz.
Girizgah yazıdan uzun oldu, burada kesiyorum. Buyurun sevgili doktorumuzun bize gönderdiği ‘mail’e:
***
‘‘Ben böyle taraftarı sevmedim. İster Liverpoollu olsun, ister Bursasporlu. Her taraftar bunları yapıyorsa, bana ne! Pisliğe haklılık vermez. Sürü psikolojisi ve gücü; kanunlara, geleneklere ve ahlaka aykırı olma hakkı vermez. Yollarda, köprülerde, otoyollarda işeyen sıra sıra dizilmiş yeşil beyazlı giysililer, yollarda bira şişeleri, kusmuk dolu naylon torbalar ‘çıldırın, çıldırın’ temposuyla otobüslerin camlarına, feribotun tavanına kırarcasına vurmalar, büfeleri yağmalamalar, aşırmalar, sigara pisliğini kanunları yok sayarak otobüslerde, feribotlarda tüttürmeler...
Ekmek parası peşindeki otobüs şoförüne. ‘Kaptan dua et başka şey içenler de var. Sen yoluna bak!’ diyenler.
Bakmayın tribünlerdeki ütülü atkılara, terbiyeli kolej görünümlü takdir toplayan taraftarlarımıza.
Yollarda pek çok anne, nine, çocuk bu tuhaf manzaraları gördü. Üç beş kişi değil yüzlerce kişi böyleydi. Birileri ‘kral çıplak’ demeli. İğneyi başkalarına, çuvaldızı kendimize batırmalı.
1990’da Altay- Bursa maçının Alsancak Stadyumu girişinde gördüğüm sarhoş, uyuşmuş, pejmurde yeşil beyazlı giysilileri İstanbul yollarında daha kötü gördüm. Utancım daha da arttı.
İçime sinmedi.
Çevreye verilen bu iğrenç, rahatsız eden görüntü, daha alacak çok yolumuz olduğunu gösterdi. Kanun koyucu ve uygulayıcıların, fanatik taraftarların toplum ahlakına yakışmayan bu davranışlarını kontrol altına alması gerekir.
Başlangıç olarak kameralarda kayıtlı görüntülerin tek tek incelenip, şahıslara tek tek ulaşıp yaptırımların uygulanması gerekir. İğneyle kuyu kazmak gibi de olsa bu yapılmalı’’
Adnan Baştopçu
Olay Gazetesinde bugün çıkan yazısından 30 Mart 2010
Facebook'ta paylaş
Bu haber 3111 kez okunmuştur.
|
